Ukończyłam kurs opiekuna w żłobku lub klubie dziecięcym. I co dalej?
"Ok., ukończyłam kurs". Odpalasz olx.pl i inne portale na literkę „p.", które pomogą Ci znaleźć pierwszą pracę w zawodzie, wpisujesz w ekran wyszukiwania "opiekun w żłobu" i czekasz na wyświetlenie wyników wyszukiwania.
Czy to wszystko, co możesz zrobić?
Nie! Załoga ITW Ci to udowodni! :)
Ruszyłam dla Ciebie na poszukiwania alternatywnych form opieki dla dzieci do 3 roku życia! I dziś pokażę CI pierwszy efekt mojej pracy.
Jeśli chcesz pracować w miejscu, w którym podążanie za naturalną aktywnością dziecka i dbanie o jego rozwój psychiczny są ważniejsze od realizowania ustalonego programu zajęć, ten wpis jest dla Ciebie!
Czym są wioski?
Pedagog, który pracuje w Wiosce, opiekuje się maksymalnie pięciorgiem dzieci.
Towarzyszy on dziecku w jego codziennych aktywnościach.
To, jak wygląda praca pedagoga wioski, wynika z trzech filarów, na których zbudowana jest pedagogika wiosek:
filozofia reggio emilia,
porozumienie bez przemocy,
rodzicielstwo bliskości.
Jakie możliwości oferuje Wioska?
W Wiosce możesz pracować jako:
pedagog
pomoc pedagoga
Możesz także otworzyć własną Wioskę na zasadzie franczyzy!
O tym, jak to zrobić przeczytasz tu: kliknij
Filozofia Reggio Emilia, czyli w jak uczy się dziecko w Wiosce.
Praca dydaktyczna pedagoga Wioski diametralnie różni się tej w żłobku publicznym!
Projekty...
... zamiast programu nauczania.
W wiosce nie uświadczysz rozpisanego programu zajęć, scenariuszy, przekonywania dziecka do wykonania konkretnej aktywności.
Jak więc wygląda praca dydaktyczna pedagoga w Wiosce?
Pedagog zapisuje proces uczenia się dzieci w formie notatek, zdjęć krótkich filmików.
Wszystko po to, żeby zorientować się w bieżących zainteresowaniach swoich podopiecznych i zrozumieć sposób, w jaki się uczą.
Na podstawie tak zrobionej dokumentacji przygotowuje tzw. prowokacje.
Prowokacje mogą być tak proste, jak zdjęcie rzeźby skalnej i położone obok kamyki lub bardziej skomplikowane: tak jak stolik ledowy z różnymi materiałami do eksploracji i manipulacji światłem, czy książki o robotach położone obok części, z których można stworzyć robota
Prowokacje to przedmioty, aktywności, które mają zachęcić dziecko do eksploracji.
Opiekun przygotowuje rano przedmioty, które mają sprowokować dziecko do zadania pytania: "Jak to działa?".
Dziecko zaczyna poszukiwać rozwiązań, eksperymentować.
Opiekun może dać wskazówki, ale jego głównym zadaniem jest podążanie za eksperymentem dziecka.
Co to oznacza? Dziecko wcale nie musi nauczyć się tego, co na celu miał opiekun! Najważniejsze są jego odkrycia i bieżące zainteresowania.
Jeśli masz, ochotę, przeczytaj przykładowy zapisek pedagoga Reggio:
Po jedzeniu, przy stole. Wszyscy są bardzo szczęśliwi. Dzieci bawią się ze sobą i rozmawiają. Korzystając ze spokoju, daję Laurze duży katalog pełen zdjęć i zachęcam do przejrzenia go. Podczas oglądania jest bardzo skupiona, przygląda się każdemu zdjęciu z zainteresowaniem, nie odwracając od niego wzroku. Gdy przewraca strony, jej ruchy są bardzo ostrożne i precyzyjne. Nie wtrącam się, żeby jej nie przeszkadzać – jest taka skupiona. Obserwuję ją. Mówiąc cicho „mama”, „tata”, wskazuje na wizerunki mężczyzn i kobiet. Przed nią rząd zegarków, patrzy na mnie; przybliżam się i patrzę na nią. Pokazując jej ten na moim nadgarstku, mówię: „To są zegarki”. Przykładam zegarek blisko jej ucha, tak aby mogła usłyszeć jego tykanie. Słucha przez dłuższy czas w skupieniu, potem odsuwa ucho; podnosi głowę, wraca do zdjęć, patrzy na nie ponownie, a następnie pewna siebie przykłada swoje ucho do strony w katalogu.
źródło" Edwards C., Rinaldi C. (red.) The Diary of Laura. Perspectives on a Reggio Emilia Diary, St. Paul 2009, s. 51
Porozumienie bez przemocy
Porozumienie bez przemocy oznacza wstrzymanie się w komunikacji od:
dokonywania ocen moralnych i krytykowania
stosowania porównań i ocen,
diagnozowania i interpretowania,
odrzucania swojej odpowiedzialności.
KROK 1: Opisanie swoich obserwacji zamiast oceniania i krytykowania
„Zauważyłam, że w tym tygodniu 3 raz nie posprzątałeś zabawek” zamiast „Jesteś bałaganiarzem”
KROK 2: Rozpoznawanie i wyrażanie uczuć„Jest mi smutno, gdy szarpiesz mnie, gdy się złościsz”
KROK 3: Wiązanie aktualnie przeżywanych uczuć z potrzebami. „Czuję się ...., bo chcę (mam potrzebę, jest dla mnie ważne, aby)...”
Krok 4: Formułowanie konkretnych próśb.
Nie mylić próśb z żądaniem! Prośba maksymalnie konkretnie wyrażać naszą potrzebę i dotyczyć tego, co chciałbyś, aby zostało zrobione, nie zaś tego, czego byś nie chciał.
Wskazówki komunikacji z dzieckiem w duchu porozumienia bez przemocy napisałam tu i tu
Rodzicielstwo bliskości
Rodzicielstwo bliskości (ang. attachment parenting) to termin utworzony przez amerykańskiego pediatrę Williama Searsa.
Zasady rodzicielstwa bliskości są oparte na teorii przywiązania.
Zbudowanie bezpiecznej więzi z dorosłym daje dziecku dobrą podstawę do samoregulacji, rozwoju, uczenia się, poznawania siebie i świata.
Zasady rodzicielstwa bliskości mają zwiększyć szanse dziecka na wywiązanie bezpiecznego stylu przywiązania.
Więc jakie to zasady?
Istotną rolę w rodzicielstwie bliskości odgrywa dostrzeganie emocji dziecka. Nie ma złych i dobrych emocji, są przyjemne i nieprzyjemne. Zadaniem dorosłego jest: pomóc dziecku w odkryciu, jaka potrzeba stoi za daną emocją, pozwolić ją spełnić w bezpieczny dla dziecka i dorosłego sposób, a także pocieszenie, pomoc w regulacji emocjonalnej.
Wartościowaniu nie ulega także zachowanie dziecka. W słowniku dorosłego, który kieruje się zasadami rodzicielstwa bliskości, nie widnieje hasło: "niegrzeczne". Są niespełnione potrzeby, trudne emocje i granice dziecka.
Dziecko ma prawo do samostanowienia. Granice, które dorosły stawia dziecko, wynikają z relacji i potrzeb dorosłego. W takich sytuacjach zadaniem dorosłego i dziecka jest poszukanie kompromisu, sposobu na to, by potrzeby obu stron były zaspokojone.
W rodzicielstwie bliskości nie stosuje się kar i nagród, ani innych form "doprowadzenia dziecka do porządku".
O tym jak metody wychowawcze są rozumiane na blogach rodziców bliskościowych, napisałam w postach:
Poniżej przytaczam główne zasady, na których opiera się
P
1. Przygotuj się do ciąży, porodu i rodzicielstwa
2. Karm z miłością i szacunkiem
3. Reaguj z wrażliwością
4. Zapewnij odżywczy dotyk
5. Zapewnij bezpieczny sen, pod względem fizycznym i emocjonalnym
6. Zapewnij stałą, pełną miłości opiekę
7. Praktykuj pozytywną dyscyplinę
8. Dąż do równowagi w życiu osobistym i rodzinnym